Duurzame dinsdag: Groene faalangst

Duurzaam leven: veel mensen willen ermee beginnen maar hebben een verlammende angst: "Dat gaat me nooit lukken." Een paar reacties die ik soms krijg op mijn keuzes spreken vaak boekdelen:

• "Veganistisch eten, dat is echt niks voor mij.Ik zou kaas veel te hard missen."
• "De bus meer gebruiken wil ik ook wel maar mijn ouders wonen nogal afgelegen, daar geraak ik eigenlijk niet met de bus."
• "Zakjes voor groenten en fruit hergebruiken klinkt wel mooi maar ik zou die toch vaak vergeten."
• "Ik koop nooit iets biologisch want dat is vaak zo duur." 
• "Wasbaar maandverband is niks voor mij. Dat gaat niet als je op vakantie bent."
• "Ik vergeet toch altijd mijn oplader uit het stopcontact te halen." 

Is er een rode draad? Op zich hebben deze mensen een punt maar.....

Al deze mensen hebben een reden om een bepaalde duurzame gewoonte te negeren omdat e er vanuit gaan dat ze dat nooit 100% gaan kunnen. Waarschijnlijk hebben ze gelijk maar wie zegt dat we alles perfect moeten doen. (Dit verschijnsel zie je natuurlijk niet alleen bij duurzame dingen maar iedereen doet bepaalde dingen niet omdat men angst heeft om te falen.Ook bij bijvoorbeeld cursussen, sporten,...)

Tuurlijk is 100% duurzaam leven geweldig voor de aarde maar ook een utopie. Er is geen Groene Politie die je verbant als je eens zondigt. Proberen een duurzame gewoonte eigen te maken wil inderdaad zeggen dat je onderweg wel eens zal afwijken. Dat is geen falen, dat is een leermoment. 

Als je vegetarisch of veganistisch wil gaan eten maar schrik hebt om af en toe toch eens te bezwijken voor een goede lap vlees/stuk kaas/gebakken eitje: Wat is het probleem? Elke dag dat je het wel volhoudt help je de aarde. En elke keer dat je toch eens iets anders eet ga je er niet van dood of ben je niet ineens minder. Je kan beter 90 dagen veganistisch eten en 10 dagen dierlijke producten eten dan gewoon 100 dagen dierlijke producten eten. Bij het eerste heb je misschien meer het gevoel dat je faalt maar iets willen doen maar toch niet doen is elke dag opnieuw falen.

Als er plekken zijn waar je met het openbaar vervoer niet of moeilijk geraakt, neem dan de auto. En neem al de andere keren wel de bus. Elke keer dat je de bus neemt i.p.v. de auto bespaar je CO2. Dat doe je niet als je consequent de auto neemt.

Als je nu elke week 2 plastiek zakjes gebruikt om in de Colruyt groenten te nemen zijn dat 104 zakjes per jaar. Als je er de helft van de tijd aan denkt om zakjes te hergebruiken zijn dat er nog maar 52 per jaar. Waarom er niet gewoon nu me beginnen en minder afval veroorzaken. Als je ze volgende maand is vergeet heb je toch al meer gedaan dan wanneer je gewoon geen actie durft te ondernemen (En eens je daar mee begint wordt het meer en meer een automatisme hoor.)

Koop die producten die biologisch wel betaalbaar zijn. Gebruik 11 maanden wasbaar maandverband en 1 maand wegwerp. Haal de oplader uit het stopcontact als je er wel aan denkt.

Dit zijn maar enkele voorbeelden maar er zijn vast duurzame tips die je soms leest waarvan je eerst denkt: "Dat ga ik ook doen." Om 5 minuten later een reden te verzinnen waardoor het absoluut niet haalbaar is. Doe het gewoon. Kijk naar de 10 keer dat je het goed doet in plaats van te focussen op die 2 keer dat je het "fout doet".

Laat je ook niet afschrikken door allerlei blogs met het idee dat je het zelf nooit zo perfect zal kunnen. Mensen die hun afval van 1 jaar in een pot kunnen doen, hebben dat ook niet van vandaag of morgen bereikt (en weet dat ze het meestal enkel over restafval hebben, niet over glas, papier, pmd,....); mensen die hun auto wegdoen denken ook aan het financiële voordeel; wildplukkers doen uiteindelijk ook nog boodschappen in de supermarkt; mensen die de verwarming laag zetten maken daarop misschien ook een uitzondering als ze ziek zijn; hooikistfans zullen ook al eens rijst gewoon op het fornuis koken;  ikzelf heb op vakantie vegetarisch in plaats van veganistisch gegeten omdat het veel makkelijker was.

De blog van Marin waarop ze verteld dat 100% lokaal eten toch wat zwaar was vind ik daardoor zeker zo inspirerend als veel andere enthousiaste blogs. Haar eerste doel was mooi maar ondoenbaar, dan geef je het hele idee niet op maar maak je het gewoon realistischer.

Dus doe gewoon wat haalbaar is en help zo stapje voor stapje de wereld beter maken. Schrap woorden als falen en zondigen gewoon uit je woordenboek (Dat zou pas papier besparen, alle negatieve woorden uit woordenboeken halen). Doe wat haalbaar is. Met kleine stapjes en af en toe een stap achteruit kom je verder dan wanneer je stil blijft staan.