Is E-nummervrij eten duurder?

De voorbije weken schreef ik hier al over de kostprijs van suikervrij en veganistisch eten en nu is eten zonder E-nummers aan de beurt. Dit vond ik ook ene heel moeilijke omdat je opeens heel anders meten omgaat als je E-nummers wil vermijden.

Waarom E-nummers vermijden?
E-nummers zijn goedgekeurde hulpstoffen die eigenlijk veilig zouden moeten zijn. Nochtans hebben sommige (Europese landen) andere richtlijnen voor bepaalde hulpstoffen. Zo is bijvoorbeeld E102 verboden in Finland, Oostenrijk en Noorwegen. Zelf ben ik nogal voorstander van het voorzorgsprincipe: zolang je niet zeker weet dat het veilig is kan je het toch beter vermijden.

Natuurlijk zijn er ook heel veel onschadelijke E-nummers zo is E440 pectine, wat natuurlijk al in appels zit en er bijvoorbeeld voor zorgt dat appelstroop stevig is. (Zelf gebruik ik het boekje "Wat zit er in uw eten?" Van Corinne Gouget als uitgangspunt maar er zijn ook apps die je helpen in de supermarkt).

Zelfs als je standvastig gelooft in de veiligheid van E-nummers zou het toch logisch zijn om ze te vermijden. Stel dat je zelf aardbeienyoghurt maakt. Je mixt wat verse aardbeien onder (soja)yoghurt. Als je 1 aardbei op 150gr yoghurt neemt proef je weinig en is de yoghurt meer wit dan roze. Hoe meer aardbeien, hoe rozer de yoghurt. Maar in de supermarkt koop je knalroze aardbeienyoghurt waar misschien maar 1% aardbei inzit. Dankzij kleur- en smaakstoffen denken we lekker veel fruit te eten in onze yoghurt. Zo kan de producent goedkoop yoghurt maken en meer winst opstrijken. Als je op E-nummers gaat letten doorprik je deze techniek.

Hoe E-nummers vermijden?
Door steeds goed de etiketten te lezen kan je zien welke E-nummers in een product zitten. Al gebruikt men vaak de naam in plaats van het nummer. Maar met moeilijke namen als bijvoorbeeld methycellulose op een verpakking heb je al een hint dat het wel eens een E-nummer zou kunnen zijn.

Is E-nummers vermijden ook goedkoper?
Kort antwoord: ja en nee.
Lang antwoord:

• Nee want veel producten zijn juist heel goedkoop omdat ze goedkope ingrediënten als bijvoorbeeld bloem en suiker bevatten en dan E-nummers om het lekkerder te maken. Ook zorgen bewaarmiddelen dat producten veel langer goed blijven (producten met een korte houdbaarheid moet men in een supermarkt al eens weggooien of tegen een verminderde prijs verkopen en ook dat wordt meegeteld in de prijsberekening).

• Vaak zijn speciale producten duurder, hoewel ze ook veel E-nummers bevatten. Een potje met gewone olijven is vaak goedkoper dan olijven met een speciale mariande (waar dan een aantal E-nummers inzitten). Hetzelfde geld soms voor chips, afbakbroden, pastasauzen,...

• Maar bewust op E-nummers letten maakt dat je anders naar eten gaat kijken. Je gaat bijvoorbeeld zelf brood bakken van bloem of meel, wat gist, zout en water. Goedkoper dan supermarkt brood. Of je maakt zelf vinaigrettes, broodbeleg, sauzen, kruidenmix,... Bij sommige zaken ben je goedkoper uit als je het zelf maakt, andere zijn misschien juist duurder. Vooral als je naar vegetarische of veganistische producten kijkt vind je vaak duur fabrieksvoedsel dat je zelf lekkerder, gezonder en veel goedkoper kan maken. 

• Veel snacks zitten vol met E-nummers: snoepjes, koekjes, zoutjes,.... als je die niet meer eet bespaar je weeral omdat je ze gewoon voor de smaak eet (en geloof me: enkel zoute chips eten wordt je ook beu). 

• Hoe de situatie nu is weet ik niet meer goed omdat mijn eet-, kook- en kooppatroon zo veranderd is maar toen ik pas begonnen met op E-nummers te letten  merkte ik dat ik vaak goedkoper uit was.

Conclusie
E-nummervrij eten vergt wat inspanning: gronding etiketten lezen, veel zelf maken,... maar over het algemeen kom je veel goedkoper uit.